het bovenste dek van de ferry  Rhapsody, onderweg van Tanger naar Genua

(de 2 foto's aan boord zijn genomen met de iPhone vandaar het afwijkende formaat)

Griekenland 2016 

Rhapsody (aan boord van) 07-04-2016, donderdag

We zitten nu op de Middellandse zee, ergens voor de kust van Spanje, onderweg van Tanger naar Genua. Op 15 april nemen we dan de ferry van Ancona naar Igoumenitsa

En wat blijkt, we hebben internet aan boord vanaf onze cabine. Wel erg duur, €20,- voor 4 uur, maar ja je bent een beetje een internetjunk of niet. Internet is niet de enige luxe aan boord , we bevinden ons op de meest luxueuze boot waar we ooit hebben opgezeten met bioscoop , disco en en een gokhal om maar eens wat te noemen. Of het allemaal ook open is, weten we niet. En het ziet er allemaal nog vrij nieuw uit ook, totaal wat anders dan de varende roestbakken van de failliet gegane Marokkaanse maatschappijen Comanov of Comarit waar we een paar maal van Sète naar Tanger v.v .zijn gevaren.

Het blijkt dat deze boot ook veel duurder is dan de tickets die we bij Grimaldi Lines hebben betaald. We betaalden voor de overtocht voor een buitencabine inclusief ontbijt, lunch en diner, €571,93. De tickets die we nu hebben van GNV (Grandi Navi Veloci) kosten maar liefst €952,- , zo’n bedrag was ons te gortig geweest, dan waren we over land gegaan.

Het blijkt dat we trouwens om 7.30uur in Genua aankomen, althans dat is de geplande aankomsttijd, we zijn ruim een uur te laat vertrokken. Er is nog een tussenstop in Barcelona waar passagiers en voertuigen van en aan boord gaan.

We hadden het behoorlijk koud op de kamer, de airco bleef maar op een stand staan , nl koud, hoe we de thermostaat knop ook zetten, we lagen onder de dekens in bed te lezen. Uiteindelijk een monteur er bij gehad en nu is het weer in orde.

 

Rhapsody(tussen Barcelona en Genua) 08-04-1026, vrijdag

Omdat de klachten van Everdien erg langzaam verminderen, zijn we langs de dokter hier aan boord gegaan. Die vermoedt dat er een scheurtje in de meniscus zit en hij heeft de knie gefixeerd. We moeten in Italië langs het ziekenhuis gaan om een scopie van de meniscus te laten maken. Nu waren we zelf ook al van plan om langs het ziekenhuis te gaan maar we zijn blij dat we langs de dokter zijn geweest omdat Everdien al blij was dat ze de knie beter kon bewegen. Nu blijkt dat dat niet goed is als er een scheurtje in de meniscus zit. De uitslag van het onderzoek in het ziekenhuis zal bepalen of we onze reis kunnen voortzetten of niet.

Vanmorgen zagen we dat het aantal bezoekers van onze site de 100.000 gepasseerd was, 100.009 BEZOEKERS SINDS 29 OKTOBER 2011, stond er bij de statistieken vermeld. We vinden dat behoorlijk veel. Nu zijn dat natuurlijk niet allemaal verschillende bezoekers geweest, er zijn mensen waarvan we weten dat die ons dagelijks volgen en dit nu ook lezen, leuk dat je een trouwe lezer bent.

In 2011 is deze site begonnen, daarvoor had ik al een paar jaar een blog geschreven waarvan de reisverhalen vanaf 2008 ook naar deze site zijn gekopieerd. Ik ben ooit begonnen met een reisverslag toen we voor het eerst met ons Renault Estafette campertje naar Marokko gingen in 1979. Onze zoon was toen 5 en voor hem hebben we een plakboek aangelegd. Everdien is samen met Martijn van alles gaan verzamelen wat ze in Marokko aan snoeppapiertjes, pagina’s uit schoolschriftjes , dingen die ze op straat vonden etc. om die in het schrift plakken. Ook gingen ze met een kleine bloemenpers bloemen drogen en die gingen ook in het plakboek. En ik schreef er dan bij wat we die dag gedaan hadden. Zo hebben we een flinke stapel plak- en fotoboeken thuis liggen. En met de intrede van het digitale tijdperk is de huidige vorm ontstaan, we schrijven dit voor andere camperaars, geïnteresseerden en ook voor onszelf als blijvende herinnering aan onze reizen.

In de taxfree winkel was er geen alcohol te koop tot onze verbazing anders hadden we een fles bubbels gekocht om een toast uit te brengen op onze volgers maar we hebben wel gewone wijn meegenomen en daar doen we dat later vanavond dan wel mee.

 

We kwamen vanmorgen om ongeveer 7.30 uur in Barcelona aan, dat was de verwachte aankomsttijd. Als we met een cruise waren geweest, dan hadden we de stad kunnen bezoeken, nu vertrokken we weer om 13.00 uur. Het regende trouwens in Barcelona maar omstreeks 12 uur brak de zon voorzichtig door.

 

Het eten aan boord is niet verkeerd, het ontbijt is wat povertjes zoals wel gebruikelijk is in Mediterrane landen, 1 croissantje naar keuze, 1 glas vruchtensap en een kop koffie of thee.

Maar de lunch en het diner bestaat uit een keuzemenu , zo hebben we al een visschotel met tomaat en frites gegeten, een gepaneerde kipschnitzel, een tajine , paella en alles was van een redelijke kwaliteit.

Het meer dan 2 dagen aan boord van de ferry te zitten is geen crime, we zijn het wel gewend. Sète-Tanger duurde ook een uur of 50, dit is wel de langste bootreis die we ooit gemaakt hebben, zo’n 57uur. We lezen natuurlijk veel en als je ’s morgens gedoucht en ontbeten hebt is het al over tienen .

Om 13.00 uur al weer de lunch, lezen en een beetje dommelen, wat over de boot lopen, buiten zitten lezen en om een uur of half negen gaan we aan het diner. We hebben films bij ons maar daar zijn we nog niet aan toegekomen. En we drinken dan nog een wijntje ’s avonds en dan is er weer een dag voorbij.

Was de zee eerst kalm, in de loop van de middag kregen we voor de kust van Zuid Frankrijk aardig hoge golven omdat er een mistral waait. Die ontstaat vaak als er in de golf van Genua een lage drukgebied ligt en we hebben gezien dat daar volgens de verwachting regen- en onweersbuien zouden vallen. We zitten op dek 8 in een buitencabine en we zagen het opspattende boegwater hier voorbij stuiven, de ramen waren kletsnat. Later vanavond nam de wind wat af, zodat de nacht misschien niet zo onstuimig zal verlopen. 

tussen Barcelona en Genua: een bui boven de Pyreneeën 

Ovada 09-04-2016, zaterdag

De rest van de reis is vannacht rustig verlopen, de wind was gaan liggen. Om 9.00uur waren we in de haven , om 10.00 uur van boord en om 11.00 uur in het ziekenhuis van Ovada. Het leek ons, hoewel het zaterdag was, wel de moeite waard om te proberen of we niet in een ziekenhuis terecht konden. Genua vonden we te groot om doorheen te crossen en daar is moeilijk een camperplaats te vinden. We waren al van plan om naar Ovada te gaan, 50km ten noorden van Genua en daar is ook een ziekenhuis. Via de tolweg en door talrijke tunnels waren we daar snel.

 

                         Ovada: camperplaats op mixparking, , N44.64047  E8.65024

Toen we daar bij de receptie waren bleek men alleen Italiaans te praten en toen men Everdien met de stok zag lopen dacht men dat is een gevalletje voor de Pronto Soccorse (spoedeisende hulp) en kwam men met een rolstoel. Na wat administratieve handelingen, oa. De EHIC ( Europese ziekteverzekeringskaart) en het paspoort kopiëren, gelukkig door een broeder die Frans sprak en toen moest er een dokter naar kijken. Dacht ook dat er iets met de meniscus niet goed was en vond het raadzaam om weer röntgen foto’s te nemen. Gelukkig was er niets gebroken en er hoefde zelfs geen verband om. Daar was Everdien blij om want er was door de dokter aan boord een verband met een soort tape heel strak omheen gedaan waar ze nog meer last van had dan van haar knie, het middel en de kwaal dus.

Wel moet ze maandag naar de afdeling Orthopedie en die blijkt 33km verder in het ziekenhuis in Novi Ligure. We hebben ontdekt dat daar ook een camperplaats is en daar gaan we morgen heen.

We staan nu op de camperplaats in Ovada, eigenlijk een mix parking waar het vol is omdat er ook wagens van de kermis staan. Het enige wat je hier niet kunt is de cassette legen dus gaan we morgen Naar Novi Ligure, zijn we ook dicht bij het ziekenhuis waar we maandagmorgen om 9 uur moeten zijn.

Tot zover het medische verhaal, wat op dit moment natuurlijk belangrijk is voor ons: wel of niet door naar Griekenland.

Ik ben alleen de stad ingegaan en Ovada is een aardig stadje. De vele kerken vielen op , dat zijn we de laatste maanden niet meer gewend geweest. Leuke winkeltjes, speciaalzaken ook waarbij je het water al in de mond loopt.

de lekkerste kazen, speenvarken aan het spit en mini crêpes Olandesi(poffertjes)

En er bleek een culinaire markt te zijn. Er waren producten uit alle windstreken van Italië te koop, worsten, kazen, bier, likeuren etc.. Maar ook kraampjes met Poolse, Argentijnse, Mexicaanse lekkernijen en zelfs een kraam waar je Hollandse poffertjes kon kopen. Ik heb me redelijk weten te beheersen en alleen een olijvenbrood uit Sicilië en een stuk ambachtelijke pecorino gekocht wat heel wat smaakvoller is dan de fabriekskaas die je bij supermarkten , ook in Nederland, kunt kopen.

Het weer was wat gematigd, bewolkt met flinke opklaringen, 17º.

Novi Ligure 10-04-2016, zondag

Er stonden 4 campers in Ovada, Duits, Frans en naast ons nog een andere Nederlandse camper. We hebben vanmorgen voor we weggingen nog een tijdje staan praten met de Nederlanders die onderweg zijn naar Sicilië. Ze waren vorig jaar in Marokko geweest met een groepsreis van de NKC, zowel Marokko als de groep waren goed bevallen. De vrouw had vlak voor ze naar Marokko gingen nog een kijkoperatie aan de meniscus gehad, dus we hadden wel stof om over te praten.

Het was maar 23km naar Nova Ligure maar de weg was zo slecht dat we die in Marokko ook als dusdanig bestempeld hadden, veel bulten en verzakkingen in het asfalt. De bergen in Piemonte hebben we achter ons gelaten, we reden eerst door een heuvelachtig landschap en waar we nu staan is het zelfs vlak. Wel mooie wit bloeiende bomen overal te zien. 

Novi Ligure, camperplaats op misparking N44.77067 E8.78104, de sporters zijn lunchen

De camperplaats waar we staan in Novi Ligure is geschikt voor een overnachting want het is op een mixparking. Toen we kwamen stond hij vol met auto’s, er zijn hier een sporthal en –velden. Er naast is nog een parkeerplaats en toen in het begin van de middag de meeste auto’s weg waren zijn we op de daar toe bedoelde parking gaan staan. We hebben gewoon buiten kunnen zitten lezen vlak naast de camper want de parking stroomde ’s middags weer vol met sporters.

 

Er bloeien hier volop bloemen zoals boterbloemen en paardenbloemen, maar ook de mooie vogelmelk. En er zingt een nachtegaal , die hadden we ook in Noord Marokko gehoord. Het is dan ook lente met volop zon en 19º.

Dan nu het medisch bulletin: we hebben contact gehad met onze ziektekostenverzekeringsmaatschappij want dat moet je als je onkosten gaat maken in het buitenland. Nu was Everdien wel in het ziekenhuis in Marokko geweest maar dat was gratis op de €19,- voor de ambulance na. Maar hier in Italië moet je wel degelijk betalen. De vrouw aan de lijn zei dat er eerst met het medisch team moest worden overlegd i.v.m. de vergoedingen waarop Everdien zei dat ze morgen om 9 uur in het ziekenhuis moest zijn. Misschien dat de arts morgen om 8.30 uur de aanvraag nog zou bekijken, we hebben al wel een sms’je gehad waarin we gevraagd werden om te informeren wat de uitslag is van het bezoek aan de afdeling orthopedie.

Nu hadden ze gisteren dus het hele strakke verband verwijderd van de knie van Everdien en hoefde er geen verband meer op maar kreeg ze soort ijsverpakking om te koelen. Dat doet ze nu regelmatig, het kan weer in de diepvries gelegd, en het lijkt erop dat het eindelijk voor verbetering zorgt. Minder zwelling, minder pijn( geen pijnstiller gehad!) en minder warme knie. Je houdt je altijd aan het advies van de arts, het lijkt nu dat we eindelijk het juiste advies hebben gehad. Everdien is voor het eerst tevreden over de ontwikkeling omdat er duidelijk verbetering optreedt, nu maar zien wat het onderzoek morgen oplevert.

Saronno 11-04-2016, maandag

Helaas we moeten onze reis afbreken, het is niet anders. Toen we naar het ziekenhuis gingen waren we nog optimistisch maar de domper kwam al gauw. De orthopeed heeft de knie uitvoerig onderzocht en kwam tot de conclusie dat er iets mis is met de meniscus. Voor een juiste diagnose zou er echter een MRI-scan moeten plaatsvinden. Bovendien zou Everdien zo veel mogelijk mogen rusten, elk uur een kwartier met ijs moeten koelen en niet langer dan 5 minuten mogen lopen het liefst met krukken. Het risico bestaat namelijk dat de knie op slot gaat zitten.

Dus zou het voorlopig weer bij de camper zitten worden, iets wat Everdien de afgelopen 17 dagen al heeft gedaan en om alleen bij de camper te zitten ga je niet naar Griekenland. Daarom hebben we besloten dat verder onderzoek maar in Nederland moet plaatsvinden en gaan we naar huis, het moet wel leuk blijven zo’n reis en dat was het ondanks de handicap van de knie.

 

We zijn slechts 125 km noordelijker gereden, kunnen we wennen aan het idee dat we op de terugweg zijn en we staan nu 20 km noordelijk van Milaan in Saronno (Amaretto) op een parking bij een serviceplek op een parking bij wat kantoren en bedrijven. Geen ideale plek maar er is verder niets in de buurt.

                                           parking Saronno, N45.61281 E9.04248

 Er kwam in de loop van de middag ook nog een Oostenrijkse camper hier staan. We hebben wel buiten gezeten lezen omdat het weer nog zo mooi is, dat wordt de komende dagen slechter.

We hebben wel eerst nog wat ‘troost’delicatessen en wijn ingeslagen, nemen we een vleugje Italië mee, we kunnen niet alles opmaken vanavond.

Neustadt an der Weinstrasse, 12-04-2016

Voor we vanmorgen vertrokken hebben we eerst wat dingen gedaan om overgewicht van de camper tegen te gaan, zo hebben we de watertank laten leeglopen, de Marokkaanse gasfles bij de vuilnis gezet etc. We stonden niet ver van de Zwitserse grens en nadat we een tolvignet voor €40,- hadden gekocht reden we Zwitserland in . Veel sneeuw nog op de bergen, een mooi land om doorheen te rijden hoewel het Everdien aan het decor van speelgoedtreintjes doet denken. Zwitserland trekt ons niet als vakantieland, waarom weten we eigenlijk niet, misschien wel omdat het niet aan de Middellandse zee ligt…..

In een paar uur en na de nodige tunnels ben je door Zwitserland heen en kom je op de drukke Duitse Autobahn die het eerste stuk vanaf de Zwitserse grens maar 2 baans is en erg druk met vrachtauto’s. Je mag daar 120km rijden en dan heb je de keus om tussen de vrachtauto’s te rijden of 120 met de andere auto’s mee, dat laatste hebben wij gedaan. Dichter bij Karlsruhe wordt de weg 3 baans en kun je een kruissnelheid van ongeveer 100km rijden.

 

camperplaats Neustadt an der Weinstrasse N49.35600 E8.15198, het is donker , er komt een onweersbui aan.

Er dreigden buien maar we hebben meest zon gehad, de buien daar reden we langs. We hebben 570km gereden in 6,5 uur, dat schiet aardig op naar huis waar we nu nog 425 km van verwijderd staan in Neustadt an der Weinstrasse. Op de camperplaats, €4,- met voorzieningen , aan de rand van het stadje met een bakker voor de deur , de Aldi als buurman en een Döner Kebab aan de overkant. Dus drinken we nu een heel acceptabele droge Sekt van de Aldi ,voor het eten die we straks bij de Döner Kebab tent halen, zo steunen we weer de plaatselijke economie.

De camperplaats staat met 21 campers aardig vol, voor een overnachting is het prima, ook omdat hij 4km van de Autobahn ligt, verder niets bijzonders. Er is hier ook een ‘chef’ die niet alleen nieuwelingen aanklampt en met daad en raad bij staat ,maar ook loert of er iemand naar buiten komt waar hij dan gretig op af loopt om en praatje te maken.

Het begon steeds donkerder te worden en om half zes brak er een stevige onweersbui los met veel regen en veel bliksem en tegen 7 uur viel er nog weer een fikse regenbui. Ook morgen is het weer niet veel soeps dus hup naar huis.

We hebben gisterenavond niet alleen de assistente van de huisarts gemaild om een afspraak te maken met de huisarts en de orthopeed maar ook de annuleringsverzekering op de hoogte gesteld dat we om medische redenen de boot naar Griekenland niet kunnen nemen. Kregen we aan het eind van de middag een mailtje van Tosca Buhrs van Greek Ferries ( we hadden haar ook gemaild gisterenavond) dat ze eventueel onze tickets kan omzetten in open tickets, die blijven een jaar geldig. Daar maken we graag gebruik van, mits het goed gaat met de knie uiteraard, Griekenland is nog niet van ons af.

We stellen de verzekering natuurlijk op de hoogte maar houden wel een slag om de arm voor het geval we niet binnen een jaar weg kunnen.

Warnsveld 13-04-2016, woensdag

Niet alleen de TomTom en de verkeersborden maar ook het verschijnen van de eerste kieviten en de bloeiende sleedoorns vertelden ons dat het niet lang meer zou duren voordat we weer thuis waren. Om half 3 reden we over de IJsselbrug en zagen het vertrouwde beeld van de torens van Zutphen en snel daarna waren we thuis waar een bos bloemen van de buren op tafel stond, heel leuk.

Onze zoon kwam toen we net wat spullen  wilden uitpakken, die had juist ingeschat dat we nu wel wat hulp konden gebruiken. Het was zoals gewoonlijk eerst weer vreemd om thuis te zijn, je voelt je wat ontheemd in je eigen huis maar er moeten dingen geregeld, gebeld , gemaild en dan kom je wel weer in je ritme.

De terugreis vandaag ging, op een omleiding na en 2x een file waardoor een uur vertraging, verder goed. Vrijdagmorgen eerst langs de huisarts, die zal voor een verwijzing voor de orthopeed zorgen.

Hoewel we wel wat pech hebben gehad, natuurlijk de knie van Everdien en ik nastaar en tandvleesontsteking en dan nog materieel gezien het satellietsysteem en de verwarming, hebben we het erg leuk gehad de afgelopen 3 maanden. We hebben het weer leuk met elkaar gehad, oude bekenden gezien en nieuwe mensen ontmoet, mooie boeken gelezen, aardige dingen gezien en mooi weer gehad over het algemeen.

We zullen als er nieuws is over de knie van Everdien dit hier vermelden, evenals plannen voor een volgende reis. En de trouwe volgers , bedankt voor jullie interesse en support! 

 

                                                Hier scheen de zon nog (wachten op de ferry van Marokko naar Italië)

Warnsveld 16-04-2016,zaterdag

Gisterenmorgen bij de huisarts geweest, die heeft voor een verwijzing naar de orthopeed gezorgd. Graag zo spoedig mogelijk een afspraak vroeg Everdien nog.

Vanmorgen lag er een brief van het ziekenhuis bij de post, op 2 mei is de afspraak met de orthopeed. Eerst moet er een röntgen foto worden gemaakt die dag.

Dit is toch teleurstellend, we hadden verwacht dat we er eerder terecht zouden kunnen. Everdien gaat maandag bellen en een toelichting geven.

We snappen wel dat als ze gevallen was in Nederland we veel sneller een diagnose zouden hebben gehad. En ook dat er weer een röntgenfoto moet worden gemaakt, na Marokko en Italië voor de derde keer dan. Maar het is nog steeds niet duidelijk wat er nou precies aan de hand is , liever gezegd aan de knie, het maakt verschil of er iets met de kruisbanden is of met de meniscus. Als ze pas 2 mei terecht kan, dan zijn we ruim 2 weken verder maar weten we niets meer dan nu, n.l. er is niets gebroken en dan moet er weer aanvullend onderzoek plaatsvinden om tot een juiste diagnose te komen en dan ben je weer een tijdje verder. Dus eerst maandag bellen.

Voordeel is dat we het aspergeseizoen weer eens mee maken in Nederland.

Warnsveld 20-04-2016 , woensdag

Soms zit het wel heel erg mee, ja dat gebeurt ook wel eens bij ons en nee Everdien was niet de gelukkige.

Ik had in Marokko last van een kies, het bleek parodontitis, tandvleesontsteking. Na een antibioticakuur waren de klachten over maar ik moest wel naar een tandarts was het advies van de tandarts in Marokko. Vanmorgen naar de tandarts geweest, het zag er rustig uit, wel een flinke pocket door terugtrekkend tandvlees, er hoeft verder niets aan gedaan te worden. Mocht het weer gaan ontsteken, dan een spuitje met waterstofperoxide erin. Mocht ik op den duur te veel last krijgen , dan moet de kies er uit .

                                          kersenbloesem in de tuin van de buren

Dan had ik ook last van troebel zien met mijn linkeroog, de oogarts in Marokko constateerde nastaar. Via de huisarts verwezen naar de oogarts en vanmorgen kwam met de post dat de afspraak op 3 juni gepland stond. Nu wist ik wel dat er wachtlijsten zijn bij oogartsen maar toch even gebeld en verteld dat we mogelijk met vakantie gaan binnenkort, dus als er iemand uitgevallen is………..

De welwillende secretaresse van de oogarts ging ook in de omgeving kijken of er in een ziekenhuis plek was, maar helaas, maar bel gerust weer terug volgende week, desnoods iedere dag, je weet maar nooit.

Toen ik terug kwam van de tandarts bleek dat ik deze middag nog om 14.00 uur terecht kon in Apeldoorn. Everdien had ondertussen geregeld, ze kan immers niet rijden door haar knieblessure, dat onze zoon Martijn zou rijden, zelf mocht ik niet terugrijden i.v.m. het druppelen van het oog. Dus was ik om 14.00 uur in het ziekenhuis in Apeldoorn, na onderzoek bleek dat ik inderdaad nastaar had, na nog een onderzoekje naar de conditie van het netvlies werd ik meteen behandeld tegen nastaar, dit gebeurde door het laseren van de troebele lens door een laserbehandeling van 2 minuten. Blij verliet ik om 14.40 uur weer het ziekenhuis en ik kan weer prima zien.

Een uitstekende service van de Gelreziekenhuizen waar Zutphen en Apeldoorn onder vallen, voor minder worden er warme douches uitgedeeld.

En gelukkig kan Everdien ook eerder terecht bij de orthopeed ,i.p.v. 2 mei kan ze nu a.s. vrijdag langs komen. Dat is ook bijzonder fijn want nu, na bijna 4 weken na de val, is niet alleen  de zwelling van de knie een stuk minder, maar  de pijn en de warmte eveneens. Daarom heeft ze de neiging om het been wat meer te belasten en is het belangrijk om te weten of dat wel of niet goed is.

Warnsveld 22-04-2016, vrijdag

En toen bleek het goed fout!

Hadden we tot vanmiddag nog een stille hoop dat we binnen enkele weken weer op reis konden naar Griekenland, vanmiddag werd die hoop snel de grond ingeboord.

Het blijkt dat Everdien een tibia plateau fractuur heeft, een gebroken knie of eigenlijk is het plateau  van de knie , het dragende gedeelte van het scheenbeen, gebroken en verzakt. Daarom moet ze volgende week vrijdag geopereerd en worden er platen en schroeven ingezet.

Het is niet eerder op röntgenfoto's te zien geweest omdat het bot  toen nog niet verzakt was, wat wel gebeurd is de afgelopen week door meer belasting.

Na de operatie mag het been 6 tot 12 weken niet belast worden (te beoordelen door de orthopeed) en daarna moet nog een langdurige periode van herstel plaatsvinden.

De camper zal dus voorlopig bij ons huis blijven staan.