Het terrein beneden de cp waar we een wandeling hebben gemaakt.

Van het blije gevoel wat ik doorgaans heb  bij het ingaan van de zomertijd was weinig te bespeuren. Blij met de zomertijd omdat het ’s avonds langer licht blijft, op de klok dan. Vaak betekent dat ook langer buiten zitten bij een aangename temperatuur. Maar omdat ik door mijn al lange leven over bepaalde wijsheden beschik, zoals dat verkoudheid niet door koud weer maar door een rhinovirus komt en dat je beter buiten kunt zijn dan binnen zitten , zijn we vanmorgen een wandeling gaan maken. 

Zoete Kers, ook wel Boskers genoemd.

Gerrie en Aniie zijn na de gezamenlijke koffie vertrokken en wij hebben ze uitgezwaaid toen we gingen wandelen. Beneden de cp is een stuk braakliggend  terrein waar de natuur zijn gang kan gaan. Wat een bloemenweelde, prachtig om daar tussen door te wandelen. Een stukje verder staan bloeiende fruitbomen zoals abrikozen en pruimen, zo mooi dat , als ik niet had lopen snotteren en proesten, bijna zou vergeten dat ik verkouden ben. Een wandeling die wel wat inspanning vergde door het hoogte verschil, wat Everdien merkte aan haar longen en ik aan mijn zware benen door 2,5 uur slaap.

Over het prachtige onbewolkte weer hoeven we het niet meer te hebben.

Caravaca de la Cruz,  31-03-2025, maandag

De afgelopen avonden hadden we vanuit ons voorraam in het donker een mooi uitzicht op de verlichte stad, met name de monumenten kon je goed zien. Nu missen we dat uitzicht, maar daar is iets anders fraais voor in de plaats gekomen, het uitzicht op het kasteel ‘Castillo de Caravaca de la Cruz’

We staan in Caravaca de la Cruz , na wellicht het kortste ritje, nl 12 km , van deze reis. We zijn  3 jaar geleden in Caravaca de la Cruz geweest, op het feest van de  Los Caballos del Vino wat ieder jaar zo eind april, begin mei plaats vindt. Een prachtig schouwspel die paarden met de geborduurde kleden, ten dele ook spectaculair als de paarden, behangen met zakken gevuld met wijn, de heuvel waarop het kasteel ligt worden opgejaagd.

Zie voor het verslag deze link : lente Spanje 2022, deel 4

Er was vanmorgen markt, we hadden fruit nodig dus daar zijn we aan het eind van de ochtend heen gegaan. Een vrij grote markt en de schrik sloeg ons om het hart toen we meteen aan het begin  al rijen kraampjes zagen met bh’s en onderbroeken van Zeemankwaliteit.  Toch kwamen er kraampjes met andere kledij dan ondergoed en ook schoenen, weliswaar geen design maar leuker dan louter bh’s..  En warempel in een andere straat was de groente- en fruitafdeling waar we na enig zoeken zelfs een mooi ekip aan het spit konden scoren.

Het kasteel van Caravaca de la Cruz waar we op uit kijken

Omdat er niemand buiten de camper zat, wat volgens de regels van de cp ook verboden is, hebben wij ons ook braaf gedragen en hebben binnen zitten lezen, ramen en deuren open want het was 23º. 3 jaar geleden tijden de feesten hier was het museum van de Los Caballos del Vino gesloten , vanmiddag was hij om 16.30 uur  open en zijn we daar heen gegaan.

De toegang is €2,- pp voor pensionistas. Een klein museum waar de geschiedenis worst verteld en er hangen natuurlijk geborduurde stukken waar de paarden mee behangen worden. Op de paarden heeft het een licht kitschgehalte, wij vonden het aan de muur en op een neppaard maar zo zo, wij kennen het origineel. En het gaat natuurlijk ook om te rennen van de paarden naar boven.

Enkele paarden in het museum

Toen we terug kwamen zat vrijwel iedereen buiten, wij vinden dat we permissie hebben om dat morgen ook te doen.

De verkoudheid is stabiel, zeker niet erger geworden. Ik voelde me wel goed vandaag , natuurlijk ook omdat ik goed geslapen had dankzij een slaappil. Het was een warme dag vandaag , weinig wind, onbewolkt en bijna 24º.

Caravaca de la Cruz, 1-04-2025, dinsdag

Maar weer eens op de stappenteller gekeken hoeveel we gisteren hadden gelopen, dat bleek ongeveer 7000 stappen te zijn oftewel  ruim 5 km, vandaag eveneens ongeveer die afstand afgelegd.  Dat is toch wel de max voor die hardnekkige hielspoor.

We willen morgen naar Lorca gaan en daar is een kleine cp vlakbij het centrum. Die wordt beheerd door de Franse organisatie Camping-Car Parc, je moet eerst een kaart kopen á €5,- en dan kost de cp €1,-. Omdat er maar 15 plaatsen zijn dacht ik slim te zijn om on line een kaart te kopen om te voorkomen dat we tevergeefs daar aan de poort zouden kloppen omdat het vol was. Goede ideeën worden kennelijk niet altijd beloond, wel geld betaald maar verder niets meer gehoord. Dus vanmorgen maar gebeld met de organisatie. Volgens hun zou het goed komen , me melden bij de ingang en als ik geen code heb verkregen dan alsnog bellen. 

De Iglesia de El Salvador, ook enkele foto's interieur

We wilden vanmorgen naar het kasteel lopen, niet alleen voor de basiliek maar ook voor het uitzicht. Op weg daarheen kom je langs de Iglesia de El Salvador, daar hebben we eerst een kijkje binnen genomen. Daarna is het een kleine klim naar het kasteel waar we met name de basiliek Santa Cruz weer wilden bewonderen.  Niet van binnen, we geloven niet in (religieuze )wonderen. De basiliek heeft een prachtige barokke voorgevel van rood marmer. In de basiliek bevindt zich nl een replica va een kruis, dat volgens de overlevering als door een wonder in 1232 plotseling verlicht op een leeg altaar verscheen, dat moest toch wel een stuk van het heilige kruis zijn . Er werd net een mis opgedragen door een gevangen gehouden priester . Een berbervorst die dat zag werd meteen tot het christendom bekeerd. 

De prachtige barokke gevel van rood marmer  van de basiliek Santa Cruz

Sinds dat jaar 1232 is Caravaca de La Cruz, is een bedevaartsoord waar pelgrims naar toe wandelen en waar ook busladingen toeristen  arriveren. Er hangt  een replica van dat kruis in de basiliek, het origineel is verdwenen, net zoals het ooit verschenen is. Nadat we toch maar even de basiliek zijn binnen gegaan, verboden te fotograferen , dat heb ik niet gedaan, Everdien wel met haar mobieltje, kwamen we net op tijd weer buiten. Waren we in de basiliek vrijwel alleen, nu kwam er net een buslading toeristen aan, elke dag staan er hier op de parking bij de cp een aantal bussen.

Standbeeld van de christenen en de moren

Vlakbij het gemeentehuis hebben we geluncht, een menu del dia ,waarvan Everdien de postre( nagerecht) een chocoladetaartje volgens abuela (grootmoeder) erg kon bekoren en mij de entrecote met paddestoelenaus. Voor €30 inclusief een drankje stonden we tevreden op van onze stoelen, meestal treffen we het wel met een menu del dia.

Ondanks enkele velden met sluierbewolking was het een prachtige dag met 23º. En jawel we hebben na de lunch  buiten zitten lezen, we zijn niet roomser meer dan de paus, het zal de omgeving zijn.

Cuevas de Almanzora/Playa Palomares 02-04-2025,  woensdag

Gisterenavond een langzaam nader bijkomend trommelgeluid en even later hoorde je blaasinstrumenten. Toch maar even gaan kijken, een klein muziekcorps kwam langzaam naderbij schuifelen, een soort dodenmars, het zal wel met de Semana Santa te maken hebben.

Dat stond helemaal los van de gekte die bij ons toesloeg, positiever geformuleerd, we vertoonden het flexibele gedrag wat sommige camperaars eigen is, vooraf gegaan door de dito  gedachte, om niet naar Lorca te gaan maar naar zee, 140 km van Caravaca..  We zijn nu al enkele weken onderweg en hebben de zee nog slechts vanuit de verte gezien.

Vanmorgen via de Mercadona op pad gegaan richting zee, we passeerden Lorca, zonder te aarzelen zullen we toch maar niet etc. De weg van Caravaca naar Lorca was  vrij vlak, wel met een mooie bloemenzee op de velden. Pas na Lorca werd de weg heuvelachtiger en reden we Andalusië binnen. We hadden op de site van André en Marjos een plekje gezien om te onthouden wat we dan ook gedaan hebben. We hebben hier wel in de buurt vrij  gestaan, dat is sinds eind feb. verboden maar dit plekje is ook erg fijn. Je staat op een verhard pad, 50 m van zee, gescheiden door een zandstrand van de rustige branding. We krijgen hier wat associaties met Plage de Piemanson in de Camargue, waar we jaren ook op het strand hebben gestaan. Het verschil dat we daar in de achtertuin de duinen en de étangs met flamingo’s hadden, hier een dennenbos met tortelduiven, daar doen we het ook wel mee.

Ruimte genoeg om vrij te staan op dit strand

Het gevoel van vrijheid wat we hier ervaren kennen we van eind jaren 70 en 80 toen je nog overal vrij kon staan. Dat  gevoel van vrijheid deel je nu met veel anderen wat niet vervelend is. Er staan hier erg veel campers over een behoorlijke afstand, op de 500 m waar wij staan tellen we er zeker 60. De Duitse campers zijn hier in de meerderheid, verder wat Franse en Nederlandse. 

Wel wat anders dan de vele  Nederlandse campers die we de laatste week zijn tegenkomen toen we meer in het binnenland waren, afgelopen nacht  waren van de 12 campers er 7 Nederlandse. Waarom de Nederlandse campers daar in de meerderheid zijn , het zal te maken hebben met stedenbezoek en de Via Verde. Hoewel er hier ook een fietspad loopt, morgen maar eens gaan fietsen. Nu vooral gerelaxt en een stukje over het strand gewandeld. Er stond een matige bries van zee, zonnig en 20º. Als je een beetje in de luwte zat was  het heerlijk. Doe ons nog maar zo’n dag, wat heet dagen maar voor vrijdag wordt er veel wind voorspeld.

Playa Palomares  03-04-2025, donderdag

Dat we nu aan de kust staan is vooral te merken aan de nachttemperatuur . Die is in de camper 18º bij het opstaan, de buitentemperatuur was 14º. Vanmorgen kort na 9.30 uur kwam er hier een bakker langs op het strand, we hadden gisteren al voldoende ingeslagen, maar goed om te weten.

Dat hebben wij weer. Stonden we gisterenochtend nog op een soort gewijde grond in Caravaca,, immers daar was ooit een gedeelte van het ware kruis verschenen volgens de overlevering. Nu blijken we  op ,of in ieder geval dichtbij, grond te staan bij het dorp Palomares waar op zijn minst een lelijke smet op rust, hopelijk niet meer dan dat..Hoe zit dat?

In 1966 demonstreerden we  tegen de Vietnamoorlog  dus we kenden de B52 bommenwerpers die een tapijt van ( conventionele) bommen over Vietnam legden. Nu is er uitgerekend boven de plaats waar we nu staan, een ramp met zo’n B52 bommenwerper gebeurd.  In 1966, midden in de koude oorlog, maakte een  B52 bommenwerper een vlucht naar Europa en moest na een vlucht over de oceaan worden  bijgetankt, dat ging gruwelijk mis. Het tankvliegtuig raakte op een hoogte van bijna 1000 m de bovenkant van de B-52 en mepte vervolgens tegen de linkervleugel die daardoor afbrak. Tegelijkertijd explodeerde de brandstofvoorraad in het tankvliegtuig en beide toestellen stortten neer , waarbij de vier bemanningsleden van de tankvliegtuig  en drie van de zeven mannen aan boord van de B-52 om het leven kwamen. De overige vier, onder wie  de piloot en de co-piloot van de bommenwerper, konden zich met parachutes in veiligheid brengen. Het ergste aan deze ramp was dat de B52 4 heuse waterstofbommen aan boord had die bij het dorp Palomares neerkwamen, althans 3, een kwam er in zee. Door veiligheidsmechanismen kwamen deze bommen niet tot ontploffing , anders was niet alleen di mooie plekje er niet meer geweest maar waren Spanje en Portugal van de kaart geveegd.

Een schitterende  distelsoort ,Galactites Tomentosa, de Paarse Mariadistel ,heeft 's winters een  zilverachtige bloem

Weliswaar ontploften de atoombommen niet maar wel de conventionele explosieven die de kettingreactie op gang moesten brengen waren wel afgegaan, zodat er over een gebied van 2 vierkante kilometer flink wat radioactief besmet materiaal was verspreid. (Plutonium). Na het ongeluk met de B-52 groeven de Amerikanen de radioactief besmette grond bij Palomares af en brachten het hele zaakje in vaten naar de VS. Desondanks werd er in 2004 nog verhoogde radioactiviteit gemeten. Waarschijnlijk omdat de Amerikanen een gedeelte van de radioactieve grond niet hebben afgegraven en afgevoerd maar hebben begraven. Overigens zijn er geen verhoogde aantallen onverklaarbare ziekte- of sterfgevallen geweest de laatste decennia in deze regio volgens regelmatige gezondheidsonderzoeken.

We zijn vanmorgen een eindje wezen fietsen langs de zee. Er loopt een verhard fietspad richting het stadje Villaricos. Op diverse plekken zie je campers vrij staan.  In Villaricos hebben we ooit vrij gestaan , ook op die plek daar wordt het  nog gedoogd . We konden niet van het strandpad af want we hadden geen helm op, het was een bescheiden fietstochtje.  

Gisteren begon de zoveelste storm die over Spanje trekt met zware buien, ook vandaag nog, het is de storm Nuria, daarom  wordt er morgen hier wind verwacht . Vandaag nog aardig weer, een afwisseling van lage bewolking, sluierbewolking en zon bij 22º.

Palomares 04-04-2025, vrijdag

Vandaag hebben we ongetwijfeld de prijs in de wacht gesleept voor de kortste verplaatsing deze reis en wellicht van  de afgelopen jaren. Met zo’n klein stukje zal Polar Steps ook wel moeite hebben om die weer te geven op de kaart. We zijn nl naar het dorp Palomares gereden , een ritje van 1,5 km , naar een cp die nog gedeeltelijk in aanbouw is. Nee, we zijn niet naar Palomares gegaan om ooggetuigen te zoeken in het plaatselijke verzorgingshuis van de ramp met de B52 bommenwerper in 1966 maar om 2 andere redenen. Aan het eind van de ochtend zou de wind toenemen tot windkracht 5, wij vinden het dan niet aangenaam op het strand. Ten tweede moeten we hoognodig weer eens wassen, er is  een wasmachine op de cp. 

Er zijn een paar cp’s in de buurt die de mogelijkheid bieden om voor €4,- alleen te laden en te lossen, dus water innemen en grijs en zwart water( de toiletcassette ) te legen. Nu hebben wij dat nog niet meteen nodig want we hebben 2 cassettes bij ons. Maar dat die mogelijkheid bestaat zou wel eens de reden kunnen zijn dat het vrij staan hier langs de kust gedoogd wordt. De natuur blijft gevrijwaard van illegale stortingen en voor die paar euro kunnen camperaars weer een paar dagen vooruit.

Dat die wind toenam zal ongetwijfeld met de storm Nuria te maken hebben die voor de 3e achtereenvolgende dag voor (zware) buien in Spanje zorgt. Mede omdat we het weer goed in de gaten houden hebben we tot nu toe maar 1 regendag gehad, afgezien van een enkele bui, meest ’s nachts. En dat terwijl Spanje de afgelopen 2 maanden het natste land van Europa was. Prima voor de waterstand in de stuwmeren, het herstel van de wetlands en wat prachtig is om te zien, een weelderige bloei van bloemen en bomen. 

Er zit ook een schaduwzijde aan de regenval. Doordat er zoveel groeit wordt er gevreesd dat waneer er een droge zomer komt, er veel brandstof is voor natuurbranden. Maar voorlopig zijn er  alleen maar positieve effecten van de regen. We hebben al vaker geschreven over de teloorgang van het natuurpark Donoña door de droogte en door de illegale onttrekking van water uit de moerassen door boeren om m.n. hun aardbeien te irrigeren. Dankzij de recente regenval staan grote delen van het park weer onder water, waardoor vogels zoals flamingo’s en lepelaars hun broed- en rustplaatsen terugvinden en zich kunnen voortplanten. 

De cp waar we nu staan is in januari geopend. In februari stond de plek vol volgens de receptioniste. Toen begon het te regenen en op een gegeven moment is het helemaal fout gegaan tijdens zeer zware regenval, dat was toen in het nabijgelegen Aguilas de auto’s door de straten dreven. De toegangsweg naar de camping is toen weggeslagen, evenals een stuk van de weg ervoor. De mensen die op de camping zaten konden er niet meer af, de eigenaar heeft voor proviand gezorgd voor de mensen die vast zaten. Daarna heeft hij een noodweg aangelegd. Wij konden vanmorgen met moeite de cp vinden omdat de weg er naar toe voor een deel is afgesloten wegens herstelwerkzaamheden aan weggeslagen gedeeltes van de  weg. De cp bevindt zich nog in de opbouwfase. De ligging verdient geen schoonheidsprijs, we staan tussen kassen maar je ziet nog net een stukje van de zee die 10 min. lopen verwijderd is. Dus van zeezicht naar zicht op een zee van plastic.

Het weer was zoals al gezegd erg winderig, zo vanaf een uur of 10.30 toen we net op de cp waren. De camper stond af en toe licht te schuddenEr waren wat wolkenvelden maar in de loop van de middag was het stralend weer en werd het 23º.

Playa Palomares 05-04-2025, zaterdag

Vanmorgen zijn we  vertrokken van onze schuilplaats tegen de wind en we staan weer op het strand op een nog mooier plekje dan waar we gisteren zijn vertrokken. Daarover later meer,  we hebben eerst boodschappen gedaan in Vera Playa bij de Consum, een paar km van het strand waar we nu weer staan. Maar eerst zijn we langs de apotheek gegaan, ik heb het stokje overgegeven aan Everdien, zij is ook verkouden geworden en kreeg gisterenavond keelpijn. We hebben een spray tegen keelpijn gekocht.

Terwijl in Nederland het kabinet  tot geen daden komt en voor de zoveelste keer een  interne ruzie probeerde te sussen, ditmaal zoals meestal uitgelokt door de racistische kenau Faber,, heeft Spanje donderdag onmiddellijk gereageerd op het zoveelste krankzinnige plan van Trump, nl de importheffing van 20% op producten uit Europa. In Spanje worden vooral: wijn, olijfolie, medicijnen en auto-onderdelen getroffen.

 De sociaal-democratische premier Sanchez heeft  onmiddellijk maatregelen aangekondigd ter waarde van 14,1 miljard euro en deze  moeten zowel bedrijven als consumenten helpen tegen de negatieve gevolgen van  deze tarievenoorlog. De Spaanse regering wil iedereen zo breed mogelijk informeren en heeft daarom eergisteren een ‘tafel voor sociale dialoog’ opgericht met  werkgevers en vakbonden om  de behoeften van de getroffen sectoren te bespreken. Wat betreft de hulp aan werknemers kondigde Sánchez de activering aan van het ‘Rode Mechanisme’, een instrument dat dient om ontslagen te voorkomen door personeel te behouden en dat middel was al tijdens de pandemie van kracht . Voor het bedrijfsleven komen er maatregelen gericht op het ondersteunen en beschermen van bedrijven en banen die getroffen kunnen worden door Amerikaanse tarieven. Spanje doet dit nog los wat er eventueel in Europees verband gaat gebeuren, terwijl ons kabinet ongemakkelijk achteroverleunt in een speldenkussen. Tot de zoveelste ophef van PVV kant wordt gecreëerd omdat men vooral de aandacht wil blijven richten op de ‘asielproblematiek’ waardoor minder frisse elementen in de Nederlandse samenleving zich gesterkt voelen om door middel van bedreiging van burgemeesters en raadsleden proberen een azielszoekerscentrum tegen te houden. Helaas wordt er gezwicht voor dit racistisch geweld, een gevaarlijke ontwikkeling.

Ongeveer in het midden van de foto stonden wij de afgelopen dagen