Luzerne

We zijn een km of 40 zuidelijker gereden , we staan weer aan zee. Via een smal weggetje wat eigenlijk voor landbouwverkeer bedoeld is, kwamen we daar. Het is een gedoogplaats in Almenara, Platja Casablanca, een plek waar we 2 jaar geleden ook hebben gestaan en waar het toen druk was. We kwamen tegen 12.00 uur en er stond een Nederlands bestelautootje met een jong stel er in en verder niemand. Dat het zo rustig was kwam ons vreemd voor , dat was 2 jaar geleden wel anders, toen stond het bomvol.  Het duurde slechts een kwartier of de situatie veranderde snel. . Eerst kwam er een Nederlandse camper met een stel die uit Doesburg kwamen, ook uit de Achterhoek dus. We zetten hem maar bovenop jullie, dan kan er geen Spaanse camper meer tussen. Een kwartier later kwam er nog een Nederlandse camper die zette hem aan de andere kant naast ons, we werden gesandwiched. Om  12.30 uur kwam er een Smart met een triangel die werd neergepoot, toen wisten we al ongeveer hoe laat het wast. En jawel hoor, binnen een kwartier kwamen er 3 erg grote campers, Dickschiffe  op zijn Duits, en omdat ze aanhangers hadden, stond de plek aardig vol. Maar er konden er nog meer bij om 17.00 uur stonden er 11 campers. 

We hadden het plan om te gaan wandelen om een uur of 4, uitgerekend op dat moment draaide de wind vanaf de zee naar aflandig waardoor bij een toegenomen wind het nog warmer werd dan het al was, het werd 30º waardoor de wandeling maar kort duurde. We zijn in de zon in de wind gaan zitten lezen , er waren windstoten tot 60 km p.u.  anders was het te warm geweest. En in het begin van de avond koelde het nog niet af. Daarom hebben we nog een poosje een apéro gedronken met Gradie en Johan, leuke mensen uit Doesburg.

Peñiscola 20-05-2025, dinsdag 

Gisterenavond bedachten we dat we wel weer eens naar Peñiscola konden gaan, we wilden verder rijden omdat het vandaag weer zo warm zou worden in Almenara. Naar Peñiscola, niet dat dat nu al zo lang geleden is maar meer uit praktische overwegingen, de cp daar is niet zo ver lopen van de oude stad dus dat moet te doen zijn zonder veel voetproblemen. Dus zijn we vanmorgen , na afscheid te hebben genomen van onze Nederlandse buren, grotendeels via de AP 7 naar Peñiscola gereden. Met name  het stuk tussen Castellon en Orepesa is landschappelijk mooi maar ook elders mooi geel gekleurde bermen door de bloeiende Spaanse Brem.

Toen we op de cp La Brise kwamen, een eenvoudige cp, was het daar helemaal niet druk, hetgeen ons wel verbaasde. We zijn een tijdje op de cp blijven lezen en tegen  tweeën vertrokken omdat we een bezoek aan de oude stad met een lunch wilden combineren. Enigszins met getemperde verwachtingen vanwege het hoge toeristische gehalte van Peñiscola in gedachten en  met de massa toeristen de vorige keer, begonnen we aan de korte wandeling voordat je bij de boulevard bent. En dan zie je meteen waar je voor gekomen bent, op een 64m hoge heuvel ligt de geheel ommuurde historische kern van Peñiscola , een strategische ligging voor een kasteel die ooit over de zee waakte. 

Het ommuurde oude Peñiscola met bovenop de heuvel het Castell del Papa Luna

Via een poort, Sant Pere, die eens de toegangspoort vanaf de zee  tot Peñiscola was, kwamen we  lopend langs stadsmuren hoger de heuvel op. De eerste terrasjes lonkten al, liever gezegd de obers, maar wij wilden eerst nog wat rondslenteren. Het stadje met zijn nauwe straatjes  met hoge witgeschilderde huizen, soms met blauwe accenten, heeft een onmiskenbare Mediterrane uitstraling, we konden zo maar in een Grieks dorp zijn en soms waanden we ons in het Marokkaanse Asilah.

En hadden we al gezegd dat we ons voor de 2e maal vandaag verbaasden dat het helemaal niet druk was? Onbegrijpelijk maar wel zo prettig, we konden rustig kuieren langs enkele highlights zoals het schelpenhuis en het kerkje ‘de kapel van de heremietenmaagd’  bij het kasteel . Het kasteel heet trouwens ‘Castell del Papa Luna’ en is gebouwd op de restanten van een Arabische burcht. Er hebben 2 pausen gewoond  waaronder de tegenpaus Papa Luna, wiens borstbeeld dit keer niet werd verdrongen door toeristen maar waar we rustig een foto van deze streng ogende man konden nemen.

De tegenpaus Papa Luna

Het werd tijd om te lunchen , vorige keer hadden we dat in een restaurantje bij de haven gedaan nadat we toen wat rond hadden gedwaald, besluiteloos waar we zouden gaan eten. Nu hebben we nog binnen de stadsmuren een restaurantje opgezocht met uitzicht over het strand. Patatas Bravas, gegrilde sardientjes en garnalen met knoflook in olie, smaakten ons prima. De prijs ligt natuurlijk wel wat hoger dan in Geldo maar de snaak was er niet minder om.  We hebben geen spijt van onze keuze om weer naar Peñiscola te gaan, omdat het niet zo druk was hing er een ontspannen sfeer. De cp is nu in  de avond aardig vol gelopen, een voorbode dat het in de stad morgen ook drukker is? Dat zullen we niet weten want we willen morgen weer een stukje verder rijden.

Op wat sluierbewolking na aan het eind van de dag was het prachtig zonnig weer en werd het een aangename 26º bij een matige wind uit zee.

Vinaròs 21-05-2025, woensdag

Het was maar een klein stukje naar Vinaròs via de N340, ongeveer 22   km. Waarom zo’n klein stukje rijden  naar Vinaròs?  Omdat het nog steeds wordt gedoogd om daar op een braakliggend terrein te staan vlakbij de boulevard. We  komen hier al lang, we vermoeden  sinds 2008 en ieder jaar denk je dat het afgelopen zal zijn, is het niet omdat er een paar jaar geleden een hele nieuw flat werd gebouwd, daarvoor er altijd een flatbewoonster van een andere flat klaagde als er mensen buiten zaten, mensen het presteerden  om te gaan barbecuen of op de eerste parking gingen  staan waar het al jaren niet meer getolereerd wordt. Maar goed soms zit het mee, we hebben wel iets met dit stadje die geen echte highlights heeft maar wel een aardige boulevard met veel horeca. We staan op een plekje waar we nog een glimp van de zee kunnen opvangen door het voorraam. 

We vonden het opvallend dat er niemand buiten zat, toch maar eens aan de Franse buurman gevraagd hoe dat zat. Een beetje een omslachtig antwoord was het gevolg waarbij de nadruk lag op de afgelopen maanden, er stonden wel 200 campers. Toen deze buurman op zijn fiets was vertrokken maar eens aan de andere,  Spaanse buurman gevraagd. Die zei dat hij het aan de politie had gevraagd, volgens de wet mag het niet maar het wordt hier getolereerd volgens hem. De Franse buurman was de hele middag weg en toen we eens naar zijn banden keken bleken onze vermoedens juist: hij werkt hier ergens en staat hier geparkeerd en is bang dat als het gedrag van anderen de spuigaten uitloopt hij zijn gratis parkeerplaats kwijt is.

In de buurt van de cp in Peñiscola zagen we gisteren een Kwak

Toen we gisteren terugliepen van de stad naar de cp in Peniscola hoorden we in het kanaaltje langs het voetpad gespartel in het water waar wat wilde eenden zwommen en we zagen een vogel het riet in vliegen. Tegelijkertijd riepen we : “een Kwak!” Hoewel hij wat verscholen zat in het riet op een rietstengel, konden we er toch een foto van maken. We hadden wel een Kwak verwacht in de Ebro Delta maar toch niet  vlakbij de cp.  Nu zitten we te dubben of we wel of niet naar de Ebro  Delta zullen gaan, er staat de komende dagen veel wind en net als in de Camargue zijn daar  erg veel muggen. Dit jaar wordt er verwacht dat er trouwens in heel Spanje extra muggen zullen zijn, na de overvloedige regenval zullen nu de larven uitkomen die in achtergebleven plassen zijn opgegroeid. Er wordt voor gewaarschuwd door de autoriteiten dat mensen op moeten passen voor de tijgermug , een soort mug die al 20 jaar actief is in Spanje  en Dengue, knokkelkoorts, kan veroorzaken. De tijgermug is met een opmars bezig in heel Spanje , vooral komt hij voor in het zuiden en oosten , van Andalusië t/m Catalonië, met name langs de Middellandse Zeekust. Vorig jaar hebben in Spanje 197 mensen Dengue gekregen van de opvallend zwart wit gestreepte tijgermug, die ook overdag voor muggenbeten zorgt. De autoriteiten hebben een app gemaakt, Mosquito Alert, hier kunnen mensen mogelijke waarnemingen van tijgermuggen melden. 

Vanmiddag zijn we over de boulevard de stad ingewandeld, dit keer met een duidelijk doel. Mijn E-reader had al een paar weken kuren met aan- en uitzetten, de knop is versleten. Vanmiddag konden we alleen met een schroevendraaier hem met moeite weer aankrijgen, dat wordt toch eens tijd voor een nieuwe. Via Google Maps een winkel gezocht maar die bleek niet meer te bestaan. Mensen die we vroegen zeiden dat we toch echt naar de Mediamarkt of de Carrefour ( hadden we ook al bedacht) moeten gaan voor een E-reader, dat gaan we morgen maar doen. Een E-reader is onontbeerlijk , we lezen veel en in de zon kun je niet op een iPad of iPhone lezen. 

Het was vandaag weer een stralende dag met in de middag een aantrekkende wind uit zee, het werd 26º.

L’Aldea, 22-05-2025, donderdag

Een beetje een rommeldag vandaag, dat is misschien de beste omschrijving. Vannacht om 5 uur al wakker omdat de marktkramen werden opgebouwd, Everdien heeft gelukkig niets gehoord. De markt zelf was teleurstellend, de laatste  keer dat we er waren was er een kraam met goede merkkleding, de merkjes waren eruit geknipt, nu was er alleen kleding van kwaliteitje waardeloos te koop. Daar waren we snel uitgekeken, daarna zijn we naar de Mediamarkt gereden in Vinaros, er moest een nieuwe e-reader worden aangeschaft. Je had de keus uit Kindle en Kobo en omdat we de laatste jaren Kobo gewend zijn werd het weer een Kobo Clara.

Tegenover de mediamarkt zat een Carrefour formaat voetbalveld, daar hebben we niet alleen de noodzakelijke levensmiddelen gekocht maar tevens zag ik een aardige korte broek die we aangeschaft hebben. We kozen ervoor om niet weer terug naar de gedoogplaats in Vinarós te rijden maar 40 km verder te rijden naar L’Aldea aan het begin van de Ebro Delta. Een paar km voorbij Vinarós passeerden we de regiogrens met Catalonië, provincie Tarragona.

Spanje telt 17 autonome regio’s, met een eigen regering: Deze regio's zijn ingevoerd in 1978 als eerste grondwet na het dictatorschap van Franco. Dit in een poging door meer zaken te decentraliseren het land bijeen te houden. Hierbij kregen de autonome regio's elk hun eigen regering en parlement met een eigen wetgevende en uitvoerende macht. Van alle gemeenschappen is Castilië en León het grootste in oppervlakte en qua inwoneraantal is Andalusië de grootste autonome regio van Spanje. De regio’s kennen nog een bestuurslaag eronder, de provincies. Iedere regio kent meerdere provincies, de kleinste 7 regio’s hebben slechts 1 provincie.

Inmiddels was het lunchtijd toen we op de cp in L’Aldea kwamen en daarna was het tijd om met de e-reader aan de slag te gaan. Dat instellen viel wel mee, bij gebrek aan wifi moest ik hem met de iPhone verbinden, ook dat lukte. Dan moeten er nog  boeken  op, i”n onze Kobowinkel heeft u een ruim aanbod.” Dat willen we niet, op de macBook staan 224 nieuwe boeken die ik gedownload heb in de weken voordat we weggingen. Maar hoewel de reader via een hub was verbonden met de macBook werd de ereader niet herkend. Uitstekend voor een goed humeur natuurlijk.maar met behulp van een You Tube filmpje kon ik wat dieper in de laptop duiken en kwam alles gelukkig goed.

We staan hier op de cp niet met uitzicht op de rijstvelden maar op een enorm veld met prei. We staan hier regelmatig op deze cp, eigenlijk sinds hij een jaar of 10 geleden geopend is wel bijna jaarlijks. Na een bewolkte start va de dag werd het vanmiddag zonnig en met een vlagerige wind werd het 26º.

L’ Aldea 23-05-2025, vrijdag

Toen we gisterenavond in bed lagen hoorden we met een zekere regelmaat knallen in de verte, dat ten teken dat de rijstvelden toch niet zo ver weg moesten zijn. Er gaan dan geluidskanonnen af om o.a. de Zwarte Ibissen te verjagen die foerageren in de velden. Dat knallen gaat dag en nacht door,  alleen wij horen ze overdag niet door andere bijgeluiden , alleen als je dichterbij zo’n veld staat, bv bij de cp bij Casa d”Amposta, hoor je de hele dag knallen.

Galactites Tomentosa, Paarse Mariadistel

We hebben nog maar heel weinig gefietst deze reis omdat we dachten dat het beter was om te lopen ivm mijn  hielspoor. Maar omdat we toch een stukje van de Ebro Delta willen zien en we niet  bij de cp bij Casa Fusta zijn gaan staan ivm de muggen, wilden we vanmorgen een stukje gaan fietsen. Helaas kon dat feest nog geen doorgang vinden omdat de batterij van de display van Everdiens fiets  leeg was. Nu kan  dat display batterijtje opgeladen worden met een micro usb  kabeltje maar niet met een snoertje van Apple.  En we hebben ook alleen maar kabeltjes met een USB-c aansluiting, zoals van  mijn nieuwe e-rader , de iPad en de macBook . Het was Everdien die op het idee kwam om te kijken of het oplaadsnoertje van haar oudere Kobo Clara zou passen , wat een briljant idee bleek. Zo hebben we voor de 2e dag op rij een wat technisch probleem kunnen oplossen mét de Kobo en dankzíj de Kobo, problemen van een heel andere aard trouwens, wat is er in ons gevaren?

 De batterij moest enkele uren worden opgeladen , zodoende hebben we eerst een wandeling gemaakt en zagen we weer wat andere bloemen nu we wat noordelijker komen . Verder maar heel weinig libellen, wat er op kan duiden dat er niet veel muggen hier zitten.  Terug bij de camper was het lunchtijd en toen de batterij o.i. voldoende was geladen, zijn we alsnog gaan fietsen. De bedoeling was wat vogels te gaan spotten, m.n. Zwarte Ibissen. Toen we al een eindje gefietst hadden langs vnl droog liggende rijstvelden hebben we maar eens aan een boer gevraagd of er ook rijstvelden waren die onder water stonden. Ja hoor, een eindje doorfietsen en we zagen de eerste velden die door een openstaande schuif in een irrigatiekanaal bevloeid werden. En verder op ontdekten we rijstvelden onder water en ontdekten we ook, nee geen Zwarte Ibissen, maar dat we vergeten waren onze helm op te zetten. We zijn toen omgekeerd, we reden soms over gravelpaden en soms ook over asfalt en af en toe waren er auto’s, te gevaarlijk zonder helm en bovendien verboden. Als beloning zagen we op de terugweg 4 zilverreigers en 2 Ibissen die echter toen we dichterbij waren verstoord werden door een auto. Al met al was deze glimp van wat gevederde vrienden te weinig om ons een gelukkig moment te bezorgen, ook een paar Sternen vlogen vroegtijdig op en konden daaraan niet bijdragen.

We hebben bij de camper weer gelezen en even later kwam René, die we ook al in Cullera hadden ontmoet, naast ons staan. Het was weer een prachtige dag, volop zon, af en toe wat wind en 27º.

L’Aldea 24-05-2025, zaterdag

Omdat het weekend is stroomde het gisteren aardig vol met (Spaanse) campers. We stonden  met 3 Nederlandse campers op een rij, louter toevallig want er zijn niet zo veel Nederlandse campers hier. Aan de andere kant een Spaans busje met jong stel die zo te zien aan lichaamscultuur  doen, de sportschool en gezien de voluptueuze vormen van de dame aan aan cosmetische ingrepen door de plastisch chirurg . 

Een Zwarte Ibis

De jonge Ibissen zijn te herkennen aan hun grijze kop en verenkleed

Vanmiddag zijn we naar een observatiepost voor vogels gefietst. Die fietstocht was leuker dan gisteren omdat we door een veel meer afwisselend landschap reden. Niet zo wijds, veel meer begroeiing en ook wat huizen. We kwamen door een dorp Camarles en moesten bij een bassin zijn waar het uitkijkpunt was. Onderweg zagen we 2x een Kwak verschrikt wegvliegen, diverse Kleine Zilverreigers en enkele Steltkluten die aan het foerageren waren. Eigenlijk te ver weg om ze scherp de foto te kunnen krijgen, maar vooruit, voor het idee een onscherpe foto geplaatst. Het bassin bleek helemaal dicht gegroeid met riet maar op de terugweg naar het dorp Camarles zagen we een aantal Zwarte Ibissen die iets dichterbij zaten. Er zaten ook jongen bij te herkennen aan de meer grijsachtige kleur en snavel. Alleen al de aanblik zorgde voor een gevoel van diepe voldoening, we hadden inmiddels voor ons doen al ver gefietst. Nadat we wat foto’s hadden genomen hebben  we in het dorp Camarles pizza gegeten, het was het enige restaurant wat open was. Prima pizza’s en met een goed gevulde maag moesten we daarna weer terugfietsen, weer de 2 torens passerend die we op de heenweg ook al gezien hadden. Het zijn verdedigingstorens die je op meer plekken in de Ebro Delta ziet, en één is  een massieve, ronde stenen toren die gebouwd is op de ruïnes van een oude, islamitische fortificatie en wordt zelfs het kasteel van Camarles genoemd.

Een Jacarandaboom